2559
เมษายน
เราตัดสินใจปลูกไผ่กว่า 180 กอ เพื่อเป็นรั้วสูงกันไม่ให้ละอองเคมีจากนาอื่นเข้ามาในไร่รวมใจ
ใส่ปุ๋ยหมักทุกสัปดาห์ ท่ามกลางความร้อนแล้งสาหัส
เราดูแลให้น้ำด้วยระบบน้ำหยด เสี่ยงกับการไม่มีน้ำ
กำจัดวัชพืชไม่ให้มาแย่งน้ำต้นไผ่ที่รอวันโต
มิถุนายน
ฝนแรกมาแล้ว…
เราปิดท้ายการปรับที่นาผืนใหม่ด้วยการนำมูลวัว 5 ตันมาโรยในที่ดินก่อนไถดะ
หลังหว่านเมล็ดได้แค่วันสองวัน ปอเทืองต้นน้อยๆ ค่อยๆ งอกตามคำเชิญของสายฝน
กรกฎาคม
ที่นาส่วนหนึ่งกลายเป็นแปลงเพาะกล้า
เราคอยบำรุงด้วยน้ำหมักอินทรีย์ ตรวจดูหนอนและแมลง คอยพ่นน้ำหมักสูตรต้านหนอน ต้านแมลงตามความจำเป็น
สิงหาคม
ปอเทืองเรืองรองนองนา
เราไถกลบในวันที่ดอกปอเทืองสะพรั่งที่สุด ให้มันได้ทำหน้าที่สะพานเชื่อมไนโตรเจนลงดินได้สมบูรณ์แบบที่สุด
ทุ่งปอเทืองที่สวยงามกลายเป็นชามผสมอันแสนวิเศษสำหรับเตรียมดินปลูกข้าว
เมื่อต้นกล้างามแข็งแรงพร้อมดำ เราปล่อยน้ำเข้านาให้ดินชุ่ม
ปลูกตะไคร้หอมริมคันนาเป็นรั้วเตี้ยกันแมลง
ถอน มัด ตัด รวม แล้วก็ถึงเวลาตกกล้าดำนาเสียที
กันยายน
ข้าวแตกกอ…
ไม่มีอะไรดีไปกว่าการเฝ้าคอยดูแล
ดูข้าวยามเช้า ดูข้าวยามเย็น
เหนื่อย แต่รู้ว่าทำแล้ว ทุกคนที่เกี่ยวกับการปลูกและกินต้องมีชีวิตที่ดีขึ้นแน่นอน
แมลงและหนอนมาเยือน น้ำหมักอินทรีย์ช่วยได้ แม้ต้องใช้เวลาฉีดพ่นทีละหลายวัน ต้องแบ่งให้มันกินใบไปบ้าง ข้าวโตช้าบ้าง
แต่เรายืนกราน ไม่ใช้สารเคมี พอกันทีชีวิตนี้ ขอกลับมาใกล้ชิดธรรมชาติ แบ่งให้หนอนให้แมลงกินบ้าง ยังไงก็ดีกว่าฆ่าพวกมันด้วยสารเคมีแล้วเอาสารเหล่านี้มาเข้าปากเรา!
ตุลาคม
ตั้งท้อง ออกรวง
ฝูงนกจิกกินข้าวอ่อนๆ เราสั่งสอนด้วยน้ำหมักบอระเพ็ด
นกจิกข้าว ขม เข็ด ระเห็จไป แต่ถึงกระนั้น
แต่ความอิงอาศัยก็ยังคงมีอยู่ เราทำงานร่วมกับธรรมชาติ แบ่งปัน
พฤศจิกายน
ข้าวค้อมรวง สวยงามอร่ามตา ทุ่งข้าวของเราใกล้พร้อมที่จะให้เราระดมกำลังเก็บเกี่ยวแล้ว
ธันวาคม
รวงข้าวสีน้ำตาลอ่อนบอกลาดอกหญ้าบนคันนา
“ได้เวลาแล้วที่ฉันจะไปทำหน้าที่ ข้าวที่หอมอร่อย ให้แต่คุณ ไม่ให้โทษต่อคนกิน ฉันโตมาด้วยความใส่ใจ ฉันก็จะออกไปทำหน้าที่ของฉันด้วยความใส่ใจเหมือนกัน ลาก่อนนะดอกหญ้า เธออยู่บนคันนา อย่ากลัวอะไร ที่นี่ไม่มียาฆ่าหญ้า มีแต่ความใส่ใจ”
แล้วต้นข้าวก็ถูกคนเกี่ยวออกจากนา นวดข้าว นำเข้ายุ้งฉาง
ดอกหญ้าท้าลมแล้งและนาข้าว ยังรอคอยการหมุนของเวลา…
พัชร์ เคียงศิริ
ไร่รวมใจ
